نکاتی در مورد استفاده از سنسورهای احتراق کاتالیستی

سنسور احتراق کاتالیستی (سنسور روش احتراق کاتالیستی) یکی از پرکاربردترین سنسورهای گازی است که به‌طور خاص برای تشخیص گازهای قابل اشتعال مختلف طراحی شده است. این سنسور بر اساس گرمای تولیدشده در هنگام احتراق گازهای قابل اشتعال بر روی یک کاتالیزور اکسیداسیون عمل می‌کند. این نوع سنسور دارای نرخ واکنش بالا بوده و در زمینه‌های پاسخگویی، دقت و تکرارپذیری عملکرد بسیار خوبی دارد.

هنگامی که سنسور روشن می‌شود، سیم‌پیچ فلزات گران‌بها درون آن، عنصر تشخیص را تا دمای بین 300°C تا 450°C گرم می‌کند. احتراق گازهای قابل اشتعال بر روی سطح عنصر تشخیص باعث افزایش دمای آن و در نتیجه افزایش مقاومت سیم‌پیچ فلزات گران‌بها می‌شود. تغییر در مقاومت تقریباً متناسب با غلظت گاز است. یک مدار پل درون سنسور این تغییر مقاومت را تشخیص داده و آن را به خروجی ولتاژ تبدیل می‌کند و بدین ترتیب غلظت گاز تعیین می‌شود.

سنسور به تمام گازهای قابل اشتعال پاسخ می‌دهد و بنابراین در شناسایی غلظت یک گاز خاص در محیط‌های پیچیده حاوی گازهای قابل اشتعال مناسب نیست.

به دلیل اصل کار بر اساس احتراق، زمانی که غلظت گاز قابل اشتعال بیش از حد زیاد باشد، ممکن است احتراق ناقص رخ دهد که منجر به رسوب کربن روی عنصر تشخیص شود. این امر به طور قابل توجهی هم دقت اندازه‌گیری و هم عمر سنسور را کاهش می‌دهد. بنابراین باید در مدار خارجی مکانیزمی محافظتی لحاظ شود: هنگامی که غلظت گاز به ۱۰۰٪ LEL برسد، برق سنسور قطع شود تا از آسیب آن جلوگیری شود.