دستورالعمل استفاده از سنسورهای الکتروشیمیایی

سنسور شامل سه الکترود است: الکترود کاری، الکترود مقابل و الکترود کمکی. الکترود مرجع که به عنوان یک نقطه پتانسیل پایدار عمل می‌کند، به الکترود کاری متصل شده و امکان اندازه‌گیری نسبتاً دقیق پتانسیل و تغییرات آن در الکترود کاری را فراهم می‌آورد.

سنسورهای الکتروشیمیایی عمدتاً برای اندازه‌گیری یک گاز خاص طراحی شده‌اند، بدین معنا که غلظت یک گاز هدف خاص را در یک محیط واحد (یعنی جایی که تنها یک گاز وجود دارد) ارزیابی می‌کنند.

روش کالیبراسیون برای اندازه‌گیری تک‌گازه، شامل کالیبره کردن سنسور با استفاده از غلظت استاندارد گاز هدف مورد اندازه‌گیری است.

احتیاطات هنگام تشخیص گازهای مختلف .نتایج منفی ممکن است از تأثیر گازهای اندازه‌گیری شده با غلظت بالا ایجاد شود. هنگامی که گازی با غلظت بالا یا تحت فشار به طور مستقیم به سمت ورودی هوا هدایت شود، این گاز می‌تواند به طور قابل توجهی به داخل سنسور نفوذ کند. در نتیجه، الکترود کاری ممکن است در مدت زمان کوتاهی نتواند با تمام آن واکنش نشان دهد، یا گاز به دلیل فشار ممکن است به الکترود مرجع نفوذ کند و باعث تغییر سیگنال از مثبت به منفی شود. اگر غلظت از حداکثر ظرفیت بارگذاری پیوسته بیشتر شود و گاز برای مدت طولانی وارد شود، قبل از انجام اندازه‌گیری معمولی دوم، به یک دوره بازیابی حداقل ۱۰ ساعته نیاز است.

5. برای آزمایش یا کالیبراسیون استاندارد گاز، نرخ جریان 300 میلی‌لیتر بر دقیقه و حداکثر 3 دقیقه تهویه مداوم مورد نیاز است. هنگام کالیبراسیون، از هدایت مستقیم جریان گاز به سمت ورودی هوا خودداری کنید؛ بلکه از ورودی هوای جانبی با زاویه 90 درجه نسبت به ورودی اصلی هوا استفاده کنید تا سنسور در حالت انتشار کار کند و از برخورد مستقیم جریان جلوگیری شود.